struisvogelhooikoorts

Daily Things 5 08/07/08 + 03/09/08


Het vorige daily things stukje ging over de fiscale hooikoorts. Maar dat was maar een klein deeltje ervan. Het negatieve zullen we maar zeggen. Dit velletje gaat over het positieve stuk. Denk alle sarcasme en negatieve uitingen weg en zoals 1+1 meestal 2 is, zal dan nu ook het positieve overblijven… NOT!

De gemiddelde Belg is gekend als iemand die als voornaamste eigenschappen alle clichés heeft die hij zijn noorderburen verwijt. Jammer genoeg kan ik dat alleen maar beamen. De Belg heeft een baksteen in de maag en dan heb ik het niet alleen over zijn huisje. De Belg is gierig(-er dan de noorderbuur). Beleefdheid is de norm. Stijfheid ook. Zo erg zelfs dat hij er in slaagt om in smoking op een buurtbarbeque te verschijnen. Op het irritante af. Hoe weinig Belgen zeggen er nog spontaan goeiedag als ze een onbekende tegenkomen op straat. Ik pleit niet onschuldig hoor, ik ben ook Belg.
Maar er zijn zo een paar van die feestelijke gebeurtenissen die ons dichter naar elkaar toe brengen. Ik heb het nu even niet over een optreden van Dana Winner. Dat werkt maar bij een select publiek. Waar ik overigens geen deel van uitmaak.
Nee, ik heb het over het binnenbrengen van onze belastingbrief. Zoals zovele Belgen die niet 100% mee zijn met de overheidscommunicatie (is dat eigenlijk wel mogelijk?) dacht ik tijd te hebben tot vrijdag. Niets was minder waar. Dinsdag was de deadline… zo ontdekte ik de dag zelf. No worries, vlug even alle documenten bij elkaar rapen –gelukkig is mijn wufke een administratief wonder, in tegenstelling tot ondergetekende- en was dat het minste van mijn zorgen. Even de bruine envelop openscheuren… om dan tot de constatering te komen dat ik opnieuw niet meer weet hoe ik mijn berekeningen moet maken voor de onroerende goederen dinges. Shit. Opnieuw de oude belastingsbrieven zoeken, analyseren en hopen dat ik het gevonden heb. OK. Zover zijn we. Loonbrieven dan. Code huppeldepup. Narekenen of op de algemene loonfiche geen fouten gebeurd zijn? I think not. No time to waste. Als daar fouten in staan is het op zijn minst mijn schuld niet. Gewoon blind kopiëren die handel.
Na al die codes en toestanden dan ook nog eens het overzicht in te vullen, het lijkt wel een multiple choice examen, vlug de wagen in en beginnen rijden… om dan toe te komen op de plaats des onheils en te zien dat er een paar honderd (!!!) wachtenden voor je zijn. Met wachtenden bedoel ik dan mensen die staan aan te schuiven om hun brief in de brievenbus van de belastingsdienst te stampen. Met de nadruk op stampen, want het karretje (echt waar) dat je door het raam heen kan zien staan achter de bus loopt al over van de brieven. Kan een kar overlopen van papier? Noem het uitpuilen dan, of overstromen, whatever.
Chapeau voor onze fiscale ontvangstgenieën die –de voorzienigheid zelve- erop gerekend hebben een grote hoeveelheid post te ontvangen op deze deadlinedag. Niettemin een schromelijke onderschatting.
Maar daar gaat het eigenlijk allemaal niet om. Een dag als deze verandert de Belgen. Ons landje, in het algemeen een –laten we eerlijk zijn- plaats waar op een doorsneedag enkel kwaadkijkende smoelen op straat te zien zijn, verwordt plots tot een oase van lachende gezichten. OK, met een cynische ondertoon weliswaar, maar toch…
Nooit eerder zag ik mensen elkaar zo vlotjes aanspreken als bij deze gebeurtenis. Helemaal een feest wordt het pas wanneer de lokale TV-zender een camera komt neerplanten vlakbij de bus en de feestelijkheden filmt. Zou het nieuwsverslag “eenheid onder de Belgen” als titel hebben, of eerder een droog “Belgen reppen zich massaal om fiscus te plezieren”?
Onze reputatie kennende lijkt het laatste waarschijnlijker…